«Σ' αγαπώ αλλά να κάνεις αυτό που σου λέω».
«Σ' αγαπώ αλλά μη με ντροπιάσεις στον κόσμο».
«Σ' αγαπώ αλλά δεν θα είμαι συνεπής στα συζυγικά μου καθήκοντα».
«Σ' αγαπώ αλλά δε με νοιάζει που σε μοιράζομαι με άλλον».
«Σ' αγαπώ και τρελαίνομαι να κάνω σεξ μαζί σου, αλλά θα παντρευτώ άλλη γυναίκα».
Έπινα τον καφέ μου αναλογιζόμενη πόσες παραλλαγές μπορεί να έχει τελικά αυτή η φράση που την είχα ακούσει τόσες πολλές φορές στη ζωή μου. Τι σόι αγάπη είναι αυτή όταν διέπεται πάντα από τόσους όρους; Στη ζωή μου δεν θυμάμαι μια χρονιά που να μην κάθισα στα θρανία, όμως στην κατανόηση αυτής της φράσης μένω διαρκώς μετεξεταστέα. Και πρέπει να κάθομαι απ' την αρχή στα θρανία, ξανά και ξανά, με την ελπίδα να αποφοιτήσω έστω από το Δημοτικό σχολείο της αγάπης. Κάθε νέα εμπειρία φαίνεται να είναι και ένα νέο σχολείο. Μακάρι οι γονείς μου να με είχαν αφήσει ελεύθερη να κάνω τους πειραματισμούς μου όταν ήμουν νεότερη και χωρίς υποχρεώσεις. Όλα τότε θα ήταν λιγότερο επώδυνα για μένα...
Απόσπασμα από το βιβλίο: «ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»της συγγραφέως Έυας Κιτράκου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.